Moederdag

Je realiseert je volgens mij pas echt dat je in Siberië woont als je in mei op je zomerschoentjes buiten loopt en het begint te sneeuwen…  De ene dag is het hier heerlijk warm en kun je lekker in het zonnetje (zonder jas!) buiten zitten en de andere dag dwarrelen de sneeuwvlokjes ineens weer om je heen en is het koud! Het zijn de momenten dat ik soms denk: heb ik niet meer een roeping voor Afrika? 😉 Maar nee, ondanks het weer voel ik me hier thuis en ben ik iedere dag blij en dankbaar dat ik hier mag zijn.

Vandaag is het moederdag: een dag die bedoelt is om de moeders in het zonnetje te zetten, voor alle liefde, zorg en aandacht die ze aan hun kinderen geven. Ik heb zo’n fantastische moeder! Vanaf de eerste minuut heeft ze altijd liefdevol voor mij gezorgd, heeft ze mij altijd gestimuleerd om me verder te ontwikkelen en mij aangemoedigd om de verlangens van mijn hart werkelijkheid te maken. Ook al betekent dat soms dat ze mij maandenlang niet ziet omdat ik zo nodig in Rusland wil wonen. Tegelijkertijd is het eigenlijk ook mede haar verantwoordelijkheid (ja Mem ;)), want de opvoeding van mijn ouders heeft er mede toe geleid tot wie ik nu ben en wat ik nu doe. Ik ben ontzettend dankbaar voor dat ik in een liefdevol gezin heb mogen opgroeien en nog steeds hun dagelijkse steun mag ervaren. Dat dit niet voor iedereen is weggelegd heb ik mij al veel eerder en vaker gerealiseerd, maar ook hier in Siberië word ik er vaak mee geconfronteerd.

Bijvoorbeeld als ik een gezin bezoek van onze ‘children at risk’ afdeling. We bezoeken de kinderen in deze gezinnen regelmatig omdat ze in onstabiele gezinssituaties opgroeien. De oorzaken hiervan kunnen heel verschillend zijn, maar vaak speelt alcohol- en/of drugsverslaving hierin een grote rol. Het is verdrietig om te zien dat deze kinderen geen stabiele thuissituatie hebben, er niet voldoende geld is voor voedsel en de leefomstandigheden soms alles behalve bevordelijk voor de gezondheid zijn. We proberen deze kinderen en de gezinnen zowel praktisch als geestelijk te ondersteunen. Zo hebben we afgelopen week een gezin bezocht waar we voedsel hebben gebracht en met de kinderen eieren heben versierd en het Paasverhaal hebben verteld (het was hier 1 mei Pasen). Het is mooi om tijd met de kinderen te kunnen doorbrengen en ze te laten zien, horen en ervaren dat ze geliefd en kostbaar zijn.

Aankomende week kan ik mijn eigen moeder weer even een echte knuffel geven omdat ik voor een paar dagen naar Nederland ga voor de trouwerij van mijn zus. Ik kijk er naar uit om weer een paar dagen met mijn familie te kunnen doorbrengen, maar ben toch ook blij dat ik daarna weer terug mag gaan. Want uiteindelijk is het mijn diepste verlangen om in kinderlevens te mogen investeren die in minder goede leefomstandigheden leven dan waar ik in ben opgegroeid.

Bedankt lieve Mem, voor alle liefdevolle zorgen en steun die ervoor zorgen dat ik mij hier voor kinderen in nood kan inzetten!