2022
In totaal heeft Grain of Wheat Centraal-Azië in 2022 5524 kinderen bereikt.
Hieronder leest u een aantal getuigenissen van kinderen en/of hun ouders en mentoren die in 2022 één van onze kampen hebben bezocht.
- “Eerst kon ik niet naar het kamp toe, omdat we geen geld hadden, maar de kerk wilde voor mij betalen, zodat ik toch kon gaan. Maar een week voordat het kamp begon, overleed mijn opa, en wilde ik alsnog niet gaan omdat ik zo verdrietig was. Mijn groepsleider hoorde dit en belde mij op en hierdoor heb ik uiteindelijk toch het besluit genomen om wel te gaan. Zonder te overdrijven, waren dit de beste dagen van mijn leven tot nu toe! Ik voel mij enorm geaccepteerd door iedereen!” Saveliy (15)
- “Leah komt van een thuissituatie die vervult is met computerspelletjes. Tijdens de eerste dagen van het kamp waren haar gedachten dan ook alleen maar gevuld met spelletjes. Ze sprak over niets anders. In de eerste dagen van het kamp was ze richting de vrijwilligers niet heel toegankelijk. Met spelletjes wilde ze altijd de beurt en gaf anderen weinig de ruimte. Wel was ze altijd bereid om te helpen waar dat nodig was. Gedurende het kamp veranderde Leah zichtbaar. Ze werd meer open en begon ook meer met de vrijwilligers te praten. Langzaam maar zeker begon ze anderen op de eerste plaats te zetten i.p.v. haarzelf. Ze veranderde in een blij meisje dat een enorme sociale en geestelijke groei heeft doorgemaakt.” Mentor van Leah (13)
- “Onze ouders beloofden mijn zesjarige zusje en mij dat ze deze zomer een verrassing voor ons hadden. Het bleek dat we naar het kamp “Reset” mochten. Wat was het leuk tijdens dit kamp! Ik vond écht alles leuk, vooral de danswedstrijden in de avond. We kregen lekker eten en er waren veel interessante workshops. Het spel dat we samen met de volwassenen speelden was ook erg cool! Ik hoop dat we volgend jaar weer naar dit kamp mogen!” Victoria (7)
- “Ik kom zelf al 14 jaar naar dit kamp. Eerst als kind en sinds de laatste 5 jaar ben ik zelf mentor. Dit jaar nam ik mijn broertje, Lev (11 jaar oud), voor het eerst mee. Hij woont in een andere stad en ik was bang dat hij zich niet thuis zou voelen in een groep die hij helemaal niet kende en het saai zou vinden. Al die zorgen bleken voor niets, want ik heb hem het hele kamp nauwelijks gezien. Op de laatste dag van het kamp was hij in tranen, want hij wilde niet dat het kamp zou stoppen. Thuis vroeg ik hem wat hij het leukste vond aan het kamp. Hij zei: “Niet de spelletjes, het eten of de workshops, maar de sfeer in het kamp. Iedereen was zo aardig, lief en vrolijk. Dat vond ik het allerleukste!” Julia (20), zus van Lev (11)
- “Monkhbaatah kwam dit jaar voor het eerst naar ons kamp. Hij is de jongste in zijn gezin. Voordat hij naar het kamp kwam, wilde hij nooit van huis. Hij sloot zich af van de buitenwereld en voelde zich allesbehalve belangrijk. Tijdens het kamp maakte hij nieuwe vrienden en groeide zijn zelfvertrouwen. Van de gedachte ‘Ik kan het niet’ groeide hij naar de gedachte ‘samen kunnen we het!’. Een paar dagen na het kamp was hij jarig en vierde hij zijn verjaardag met heel veel vriendjes! Volgend jaar zal hij één van onze vertalers worden in het kamp.” Mentor van Monkhbaatah (12)
- “Tijdens het kamp heb ik geleerd om mensen weer te vertrouwen. Hier steunt en geeft iedereen om elkaar. Ook heb ik geleerd om niet langer slechte woorden te gebruiken. Bedankt voor al jullie werk en goede zorgen!” Alina (14)
- “Ik ben het hele team dankbaar voor de geweldige organisatie van dit kamp. Het werk dat jullie doen heeft een geweldige uitwerking in deze stad. Deze zomer was het voor ons onmogelijk om ergens naar toe te gaan, omdat we geen geld hadden, maar jullie hebben mijn dochter, Karina, een geweldige vakantie gegeven. Iedere ochtend werd ze al vroeg wakker om vervolgens naar het kamp toe te rennen. Behalve naar school, was ze nog nooit eerder zonder mij ergens naar toe geweest. Sinds het kamp zie ik een geweldige verandering in haar: ze is veel vrolijker nu, sociaal en ze heeft nieuwe vrienden gemaakt. Heel erg bedankt!” Moeder van Karina
