Ik wil niet naar huis
Het is fijn als je een dak boven je hoofd hebt en een plek hebt waar je kunt slapen, maar wat als je aan het einde van de dag niet graag terugkeert naar die plek? Omdat de sfeer thuis niet fijn is, je je daar niet geaccepteerd en geliefd voelt. Wekelijks spreken we af met tienermeiden die uit een niet zo’n fijne gezinssituatie komen. Vaak proberen ze de gesprekken zo lang mogelijk te rekken en regelmatig horen we, als we aan het einde van onze ontmoeting afscheid nemen, dat ze liever niet naar huis willen gaan.
Het is verdrietig om te zien dat ze zo erg hunkeren naar liefde en aandacht en dit van huis uit niet meekrijgen. Er mist een bepaalde basis in de levens van deze jongeren en we zien dat dit doorwerkt in hun gedrag. Bijvoorbeeld in het moeilijk vinden om vriendschappen met anderen te sluiten, maar ook door te liegen en vaak te spijbelen. Door regelmatig met ze af te spreken proberen we in hun levens te investeren, hen de boodschap mee te geven dat ze waardevol en belangrijk zijn, ze te helpen met hun huiswerk en ze te stimuleren om juiste keuzes te maken. We willen ze graag mee geven dat er hoop is en er een mooie toekomst voor hen is weggelegd.
Soms hebben we het idee dat we kleine stapjes vooruit maken en op andere momenten voelt het alsof we alleen maar stappen terugzetten. Het vraagt tijd en geduld om te investeren in deze meiden, maar dat is het waard. Liefde is o.a. tijd met elkaar door brengen. Thuis is er niet iemand die op hen wacht en naar hun komst uitkijkt, des te belangrijker dat ze andere mensen om hen heen hebben die wel tijd met hen doorbrengen. En hopelijk zien we naar mate de tijd verder vordert, dat deze meiden uitgroeien tot zelfstandige jonge vrouwen die weten dat ze geliefd en waardevol zijn en in staat zijn om goede keuzes voor zichzelf te maken.