Als de wereld niet groter is dan je huis
Afgelopen week heb ik met een kamp meegedraaid voor kinderen met een lichamelijke beperking. Na 12 uren met de trein en 2 uren met de auto te hebben gereisd kwamen we op plaats van bestemming aan. Een prachtige locatie aan de rivier en omgeven door bergen. Geen telefoon- en internetverbinding, dus alleen maar tijd en aandacht voor elkaar.
Zes jongens en zes meiden in de leeftijd van 8 t/m 14 jaar mochten we verwelkomen op het kamp. Sommige kinderen waren afhankelijk van een rolstoel, andere kinderen konden met hulp lopen. Normaal gesproken speelt hun wereld vooral thuis af, omdat er nauwelijks voorzieningen hier zijn voor mensen met een lichamelijke beperking. Hun wereld is dus erg klein. Een kamp is voor hen dan ook een unieke ervaring en daardoor heel speciaal. Het geeft hen de mogelijkheid om een paar dagen uit huis te zijn, om dingen te kunnen doen die ze anders nooit doen en vriendschappen met andere kinderen te sluiten. Daarnaast geeft het de ouders de ruimte om ook even tot rust te komen, omdat de meeste kinderen veel zorg en hulp nodig hebben.
Tijdens het kamp was ik mentor van een 10 jarig meisje. Als mentor draag je 24 uur zorg voor het kind dat jou wordt toevertrouwd. Voor mij een nieuwe ervaring, waar ik veel van heb geleerd. Het was voor het eerst dat zij een paar dagen van huis was. Dit zorgde soms wel voor heimwee, maar dat is ook logisch als je normaal 24 uur per dag door je moeder verzorgd wordt. Maar ondanks de heimwee genoot ze zichtbaar van alle activiteiten op het kamp. Zo ging ze o.a. voor de eerste keer in een bootje varen. Prachtig om te zien hoe ze van zo iets kleins, zo aan het genieten was. Uiteraard hebben we ook veel spelletjes gedaan, leuke knutselactiviteiten, veel liedjes gezongen, een kampvuur gehouden etc. etc.
Aan het einde van het kamp gingen de kinderen met een grote glimlach weer naar huis, terug naar hun eigen wereld maar wel met geweldige nieuwe ervaringen. Wat is het mooi om zo’n kamp voor deze kinderen mogelijk te maken en wat heb ik zelf ook veel van deze kinderen geleerd; zoals genieten van de kleine dingen, denken in mogelijkheden en vooral ook dat er veel meer mogelijk is dan jezelf denkt.
Voor mij zijn deze kinderen helden! Hun leven is niet gemakkelijk, maar ze genieten intens van de kleine dingen. Voor mij zijn het geen kinderen met beperkingen, maar kinderen met mogelijkheden waar we veel van kunnen leren.