Artem
Afgelopen zomer hebben we in Tadzjikistan 11 kampen kunnen organiseren en 460 kinderen mogen verwelkomen. De negenjarige Artem was één van de kinderen die ons kamp daar voor de eerste keer bezocht.
Artem woont in een klein dorpje in Tadzjikistan waar geen permanente watervoorziening is. Er komt maximaal twee keer per week water binnen, en om dat te halen moet je op een bepaald tijdstip naar een speciale kraan in het dorp waar je emmers met water kunt vullen. Dit water wordt vervolgens gebruikt voor koken, wassen, schoonmaken, etc. Artem zijn ouders zijn beide alcoholist en houden weinig toezicht op hun kinderen. Daardoor brengen de kinderen het grootste gedeelte van hun tijd door op straat en worden ze grotendeels aan hun lot overgelaten. Toen ons team voor de eerste keer bij hen op bezoek ging, hadden de kinderen vuile kleren aan en het was duidelijk dat ze zich al lang niet meer hadden gewassen. Voor het kamp was Artem erg teruggetrokken en was het lastig contact met hem te maken. Zijn spraak, lezen en schrijven zijn sowieso erg onduidelijk voor een jongen van 9 jaar oud.
Deze zomer bezocht hij voor het eerst ons kamp en de eerste dagen leek het alsof hij continue ergens bang voor was; alsof hij op elk moment een uitbarsting en agressie van mensen verwachtte. Het is dan ook duidelijk dat Artem tot nu toe maar weinig vriendelijkheid en zorgzaamheid in zijn leven heeft ervaren. Maar de tijd in het kamp heeft een positief effect op zijn gedrag en humeur gehad. Naarmate de dagen verstreken kwam er een hele andere Artem tevoorschijn. In plaats van een gesloten kind, werd hij toegankelijker, minder angstig en verscheen er een glimlach op zijn gezicht die daarna ook niet meer verdween. In het dorp waar hij woont zijn er vrijwel geen voorzieningen voor kinderen en spelen ze met dingen die ze op straat vinden. Artem genoot dan ook optimaal van alle interessante spellen en activiteiten die op het kamp gedaan werden – er ging een hele nieuwe wereld voor hem open!
De kampen zijn uiteraard maar relatief kort, en toch zien we keer op keer weer opnieuw hoe groot de impact kan zijn op het leven van een kind. Het helpt hun letterlijk en figuurlijk hun wereld te vergroten, nieuwe hoop en herstel te ontvangen en nieuwe dingen te leren. En het werk houdt na zo’n kamp niet op. In Tadzjikistan houden we bijv. contact met de kinderen en ouders door gezinsbezoeken en draait het team daar een kindercentrum waar kinderen naar toe kunnen komen voor o.a. voedsel, huiswerkbegeleiding, voor vragen en adviezen en gezelligheid. Zo helpen we kinderen als Artem zich verder te ontwikkelen als het bijv. gaat om spraak, lezen en schrijven.
In 2024 hopen we ons werk voort te kunnen zetten onder kinderen als Artem die in moeilijke omstandigheden opgroeien. We hopen een lichtpuntje voor hun te kunnen zijn, hoop te brengen en hun op weg te helpen naar een mooie toekomst.